Maria Oiartzabal esna zegoen, begiak zabal-zabal oilarraren lehenengo kukurrukuak jo zuenean; goizeko seiak besterik ez ziren arren ordu bat baino gehiago zeraman sabaiari begira. Hasi berria zen eguneko lehen pentsamenduetan murgilduta harrapatu zuen bigarren kukurrukuak. Orduantxe azaldu zitzaion Mariari irribarre txikia ahoan, izan ere, “Kaxkagorri” oilarra ez zen bigarren kantuan batere fin ibili. Berehala desagertu zitzaion, ordea, pozaren arrastoa. Tiro hots lehorrak sumatu zituen berriro ere eta horrek erne baino erneago jarri zuen. Gorputz osoko ileak laztu zitzaizkion eta hotzikara indartsu batek astindu zuen emakume puska, goitik behera, oinetako behatzetatik bururaino.